miércoles, 29 de noviembre de 2017

Convenio con ICÓNICA SPORTS

Recientemente el CARMA ha firmado un convenio con ICÓNICASPORTS, a trvés del cuál todos los miembros del club podremos disfrutar de importantes beneficios en estos servicios de Medicina Deportiva.

A continuación transcribimos el resumen de servicios ofrecidos.



ICONICA Servicios Médicos es un centro médico multidisciplinar en donde se integran todos los servicios que una persona necesita para iniciarse, mejorar y optimizar su práctica deportiva o mejorar su estado de salud en general.

Aquello que antes estaba solamente al alcance de los deportistas de élite, lo ponemos en Vigo a disposición de todos aquellos que quieran mejorar su salud y forma física.

ICONICA  es un centro médico de atención privada para todos los públicos, formado por un equipo multidisciplinar de profesionales de dilatada experiencia.



Las unidades integradas en la clínica son las siguientes:
  • Servicio de Traumatología y Cirugía Ortopédica.
  • Servicio de Medicina Deportiva,  pruebas de esfuerzo y reconocimientos médicos de aptitud
  • Servicio de Cardiología.
  • Servicio de Rehabilitación Cardíaca.
  • Servicio de Fisioterapia y rehabilitación.
  • Servicio de Nutrición y Dietética.
  • Servicio de Logopedia.
  • Servicio de Psicología deportiva.
  • Servicio de Enfermería y análisis clínicos/genéticos
  • Preparación Física y readaptación postlesional.
  • Unidad de gestión y asistencia a lesionados de tráfico.





Analizando las unidades presentes en el centro, se puede decir que uno de los grandes potenciales de ICONICA es la presencia de un equipo multidisciplinar para tratamiento, prevención, rehabilitación y recuperación de lesiones; un servicio de prevención y mejora del rendimiento deportivo, pero también de tratamiento de patología crónica (artrosisdolor crónicoenfermedad cardiovascular) y de control de factores de riesgo sin salir de nuestro centro y con comunicación directa entre nuestros profesionales

ASEGURADORAS CON LAS QUE TRABAJAMOS

ADESLAS: traumatología y cardiología (excluidos ISFAS, MUFACE y MUGEJU).
ASEFA: traumatología y cardiología.
ASISA: traumatología y cardiología.
AVANTSALUD: convenio general con descuentos.
AEGON: traumatología, fisioterapia, cardiología, enfermería y logopedia.
MAPFRE: traumatología, cardiología, fisioterapia, enfermería, psicología y rehabilitación cardiaca.
DKV: traumatología.
ALARES: convenio general con descuentos.
ANTARES: medicina deportiva.
EQUALMED: traumatología, cardiología y fisioterapia.
DIVINA PASTORA: traumatología, cardiología, fisioterapia, enfermería, logopedia, psicología.

CANAL SALUD 24: convenio general con descuentos”

martes, 28 de noviembre de 2017

FIN DE SEMANA 25-26 DE NOVIEMBRE

Asfalto, monte, cross…está claro que en el CARMA somos multiterreno, y prueba de ellos ha sido la participación carmiense este fin de semana en varias pruebas.

Bonito recuerdo de nuestros compañeros a nuestro amigo Fer
FORÇA FER


Pinga-Pinga
Tras la azarosa última temporada de esta emblemática carrera, por fin pudo celebrarse como corresponde a una de la clásicas, y ahí ha estado el CARMA, representado por nuestro incombustible Caramés, que obtuvo la quinta plaza en la categoría 50-59 en el monte marinense.

VI Media maratón de Vilagarcía
Esta vez el tiempo acompañó a esta gran carrera, y aunque con las temperaturas algo bajas, se pudo correr sin el viento y la lluvia de otras ediciones.
Allí lucieron la negra Jorge González, logrando MMP (1:26:27), Roberto (1:33:18 y Montxo (1:41:36).
Enhorabuena a los tres
Roberto y Jorge en Vilagarcía


IV trail do Tegra
Numerosa presencia carmiense por los montes de a Guarda
 Según las informaciones que nos han llegado a esta redacción, la participación de nuestras nécoras podría resumirse así:
Anto (38), con problemas gástricos, no quiso reventar la carrera, y consiguió subir al podio como segundo guardés de la prueba.
Quini (59), como de costumbre, en plan light y llega de los primeros. Si algún día se pica se sale de la tabla.
Óscar (92) saldría de tranqui con Javi (del cazafantasmas) y no tendría ganas de correr.
Como siempre, buen rollo y espíritu CARMA
Y los otros cuatro: Alfonso (122), Mílllara (123), Milego (124) y Ramiro (125) fueron de paseo a tomar unas birrras y unos callos si les dejasen.
Avituallamiento post carrera


Anto en el podio. Segundo guardés 

39 Memorial Belarmino Alonso
Gran cross, gran carrera, y participación del CARMA a la altura de tan mítica prueba.
Por la parte masculina, defendieron nuestros colores Ferrre (16), Fran Mallo (17), Miguel Ángel (38), Marzoa (44) y Pancho (49). Y vaya si los defendieron, pues con su gran carrera consiguieron la cuarta plaza por equipos, por detrás del C.A. Santiago, Comesaña Sporting Club y Club Ourense de Atletismo. Medalla de chocolate que sabe a oro, compañeros.

Nuestro Presi dándolo todo

Equipazo, sin duda

Y por la parte femenina, enorme actuación de nuestra Patricia, que pese a quedar la última, lo hizo un minuto por debajo de su marca el año pasado, y además, consiguió que las etíopes no la doblasen. Grande Patricia.

Enorme Patricia
Las etíopes se hicieron sus amigas, y no consiguieron doblarla

Hubo incluso quien salió a entrenar y se acercó a animar a los compañeros.
(Carlos, Lamas y Xan)

UNA VEZ MÁS, ENHORABUENA A TODOS

viernes, 24 de noviembre de 2017

EL CARMA Y EL BELARMINO


Este domingo se celebra el Memorial Belarmino Alonso, “el Belarmino”, el cross más antiguo de Galicia si no contamos los Campeonatos Gallegos. Con esta ya van 39 ediciones.

Nació esta prueba como homenaje a Belarmino Alonso Fernández, directivo del Comesaña Sporting Club. Belarmino murió en 1977 y el COMESAÑA organiza desde 1978 esta prueba en su honor.

Cuando se funda el CARMA a finales de 2009 por un grupo de atletas populares procedimos a federarnos y al siguiente año decidimos probar eso del cross y ¿adónde fuimos? Al “Belarmino”.

Sabedores del nivel atlético de estas pruebas nos conformábamos con terminar y no estorbar cuando nos doblaran. En esa edición, la de 2010, tampoco lo hicimos tan mal ya que acabamos en la clasificación por equipos en la posición 5ª de 7 entidades. Los CARMA pioneros fueron Miguel Ángel (37º), Pancho (51º), Ramiro (53º), Jeff (60º), Rober (70º) y Banderas (73º).
2014. Algo hemos cambiado, y no sólo por la camiseta


A las dos siguientes ediciones no asistimos. En el 2013 volvió el CARMA a esta emblemática competición. Lamentablemente no llegamos a los 4 integrantes necesarios para entrar en la clasificación por equipos. Allí estuvieron Miguel Ángel (39º), Pancho (44º) y Víctor (46º).
Pancho, Víctor y Miguel Ángel en 2013


En el 2014 volvimos a ser tres las nécoras presentes quedando en los siguientes puestos: Alejo (49º), Víctor (61º) y Pancho (67º). Nuevamente fuimos 3 en categoría masculina en la edición de 2015: Miguel Ángel (63º), Pancho (74º) y Feijoo (111º). Patri en la femenina quedó de 29.


Nuestra luchadora Patricia en 2014

La representación carmiense en 2015


En 2016, por segunda vez, logramos conformar el número mínimo de componentes, que son 4, para entrar en la clasificación por equipos. Se notó que la cita formaba parte del Calendario Nacional de Campo a Través en el gran nivel que hubo. El CARMA quedó décimo de 11 equipos gracias a Miguel Ángel (44º), Maikel (47º), Víctor (56º) y Pancho (60º). En categoría femenina nos representó Patri (21º)


2016, la última edición (por ahora)

En esta edición volvemos al Belarmino. Será la representación más nutrida de todas las ediciones en las que estuvo el equipo. Allí estarán Patri, Ferre, Marzoa, Maikel, Fran Mallo Miguel Ángel y Pancho.

¡Que la suerte os acompañe, nécoras!


jueves, 23 de noviembre de 2017

Maratón de Valencia (19 nov 2017)

Por Papabaloo

Gran Maratón. Le tenía ganas yo a Valencia, y pensé que era un buen sitio para correr mi maratón número 14.

Viajé hasta allí en compañía de dos amigos. José Antonio, compañero del CARMA, dispuesto a correr la prueba en 3:10, y Fon, pseudonécora que, debido a una lesión, no tiene claro si saldrá siquiera a correr. Los que le conocemos sabemos que sí lo hará, aunque acabar será otro tema.
Antes de salir, este tipo quiso hacerse una foto con nosotros. Decía que estaba interesado en entrar en el CARMA. Chema creo que se llama

Gran salida de 25.000 corredores por el  puente de Montolivet, dejando a un lado el palacio de las artes y al otro el Museo de la Ciencias, donde precisamente está colocada la famosa pasarela azul, los últimos 200 metros hasta la meta después de 42 kilómetros. Todo el mundo dice que es imposible olvidarla, que a los 200 últimos metros de un maratón, que ya tienen lo suyo, se añade lo espectacular del entorno. En unas horas lo comprobaremos.


Cruzamos el puente y la riada humana se divide en dos, hacia la izquierda giran los 8000 corredores de la prueba de 10kms., hacia la derecha los maratonianos. Hace fresquito, el termómetro marca 12 grados y apenas hay viento. Ya saldrá bien el sol y nos calentará.

Salida - K5
Como siempre, los primeros 5 kilómetros preocupado de no tropezar con nadie y no acelerarme antes de tiempo. Ya sé que el maratón es largo, y he decidido correr controlando todo el rato el ritmo. La idea es ir a 5 minutos el kilómetro, o algo menos, comprobando cada paso de 5 kilómetros, y en el 30-32 ver si puedo acelerar un poco. Eso implica llegar al kilómetro 30 en 2h30’ como mucho. Llegar, y ya veremos qué hacemos después.
Este primer tramo lo hago en 25:31, a 5:06. Perfecto. Vamos bien.

K5 - K10
Este tramo lo hago a 4:55. Me gusta, este es el ritmo que tengo que llevar. Voy a intentar mantenerlo, sin forzar pero sin dejarme llevar ni por la emoción (que me acelero) ni por el despiste (que a veces me pasa)
Paso el 10 en 50:06

K10 - K15
La carrera discurre por avenidas muy anchas, en las que lo natural sería no tener ningún problema con otros corredores. Sin embargo en una ocasión un corredor se cruza de lado a lado de la calle para saludar a un colega. Somos varios los que le reprochamos esa conducta. Pide perdón, aunque yo creo que no es consciente de la que ha estado a punto de liar. Le echo una maldición, en el kilómetro 38 va a pinchar (Dudo que estés leyendo esto, compañero corredor recortador, pero si lo haces y pinchaste en el 38, que sepas que tú te lo buscaste).
Hago este tramo a 4:51, Paso el 15 en 1:14:21. Hay que seguir controlando.

MEDIA MARATÓN
Sin darme cuenta he llegado al medio maratón, a la mitad de la carrera, a ese punto donde se empiezan a descontar kilómetros, donde tanto la meta como la zona de incertidumbre se van acercando. He hecho este tramo a 4:53. Sigo descontando. Paso la media en 1:44:06
La cabeza no para de darme vueltas y de hacer cálculos. Si doblamos el tiempo, entraría en 3:28:12, aunque sé que eso es imposible. En Berlín el año pasado pasé en 1:45:00 y no bajé de 3:30, en Sevilla pasé en 1:45:26 e hice marca con 3:28:10. Calculo, calculo, calculo. Cada carrera es diferente, pero yo sigo calculando. Si todo sigue así, rondaré las 3:30, pero no sé si por encima o por debajo.

MEDIA - K25
Tramo impresionante. Pasamos junto a la zona de salida y llegada. Es quizás donde más gente se agolpa para animarnos. Yo estoy tan concentrado en seguir el ritmo que me he planteado que no dejo que las emociones que otras veces me han aflorado en momentos así hagan acto de presencia. Oigo de repente “Venga, David”, y es una voz conocida. Miro y veo a Fon caminando en dirección contraria. Está claro, ha tenido que retirarse. Pienso en la putada que eso supone, pero…rápidamente mando fuera ese pensamiento. Me queda mucho, me queda poco, estoy ahí y no puedo andarme con tonterías.
Hago este tramo a 4:55. Llevo corriendo 2:03:19

K25 - K30
Voy más centrado en contar kilómetros que en ver por dónde estoy pasando. Me dijeron que era la zona más bonita del recorrido, el centro de Valencia,…pues será verdad, pero ni me entero (o por lo menos ahora no lo recuerdo). Lo que sí recuerdo perfectamente es cómo en el 25 adelanto al globo de las 3:30. Bueno, a uno de ellos, porque veo otro más adelante, al que adelanto en el 30, que va rodeado de mucha gente. Teniendo en cuenta que ha salido bastante antes que yo (le calculo unos 2’) quiere decir que en ese momento estoy para hacer 3:28…..si todo sigue bien, como siempre.
Hago este tramo a 4:58. He bajado el ritmo (normal), pero sigo en la pelea. Sólo me quedan 12. Un rodaje de cualquier día entre semana.
Paso en 2:28:08

K30 - K35
Ha llegado el momento de valorar si puedo apretar o no. Bueno, valorarlo no, ha llegado el momento de hacerlo, o al menos intentarlo. Y son esas ganas de intentar bajar el ritmo las que me hacen, al menos, no perder demasiado tiempo. Si me hubiese dejado llevar por las sensaciones, como otras veces, sé que habría aflojado, habría sido conservador, reservón, pero hoy he venido con un plan y tengo que intentar mantenerlo.

Otra ayuda extra es escuchar al grupo de 3:30 detrás de mí. Y al público decir “mira estos, los de 3:30”. Y poco a poco ir escuchándoles más lejos y oír decir al público “mira aquellos, los de 3:30”.
 La animación en este tramo sigue siendo buena. Hay gente, hay música, hay gritos, pero no tanto como antes. Estoy deseando llegar al tramo final para que, como dicen todos los que han corrido este maratón, los ánimos de la gente te lleven hasta la meta.

Hago este tramo a un ritmo de 5:01. Sigo por debajo de las 3:30, pero el 3:27 con el que en algún momento he soñado se desvanece. Llevo 2:53:18, y me quedan kilómetros muy largos.

K35 – K40
No sería correcto decir que en este tramo lo paso mal, porque realmente no lo pasé mal en ningún momento, pero sí decir que estos kilómetros se me hacen interminables. Vuelve a haber mucha gente, pero noto que mis piernas pesan más. Me esfuerzo por corregir la postura (me doy cuenta de que voy un poco hundido), intento aumentar la cadencia, alargar la zancada, concentrarme en mí mismo y no en los kilómetros, pero me cuesta. Ni siquiera quiero mirar el pulsómetro. No quiero gastar lo más mínimo en algo que no sean mis piernas. Hasta renuncio a beber en uno de los puestos de avituallamiento. Me he propuesto beber en todos, pero me parece que han puesto dos demasiado seguidos ¿o seré yo que estoy un poco despistado?

Recuerdo pasar el 38 y pensar, como siempre que llego a este kilómetro, “bien, el maratón está hecho”.

Sigo corriendo. No veo el kilómetro 39, ¿me habré despistado o es que se me está haciendo muy largo?. No tengo claro si el siguiente que voy a pasar es el 39 o el 40.. Veo un cartel de kilómetro al fondo y por megafonía alguien dice: “venga, chicos, menos de 2 kilómetros y medio y ya es vuestro”.
Llego al cartel y veo un 40 enorme. Ahora sí miro el crono. He hecho este tramo a 5:06, y llevo 3:18:46. Sííííííí, es  posible bajar de 3:30

K40 – META
PROHIBIDO RENDIRSE, me digo a mí mismo.

Aprieto el paso, acelero, corrijo la postura, la cadencia vuelve a ser buena, me suben las pulsaciones pero sé que hasta meta lo puedo aguantar. El entrenamiento tiene que verse aquí.

La bajada al cauce del Turia a falta de 1 km es espectacular. Ahora sí veo a la gente, y me llevan en volandas. Cada 100 metros hay un cartel que va indicando lo que queda hasta meta. 900, 800, 700…y a falta de 200 metros pisas la famosa moqueta azul, y giras a la izquierda y entras en la recta final. Y lo disfruto, y miro a la grada repleta de gente, y grito “Gloriaaaaa” como si ella estuviera ahí.
No he disfrutado esa recta como un paseo victorioso, sino como un último esfuerzo que me ha hecho correr este último tramo a 4:58, y me lleva a atravesar la meta en 3:29:39.

Lo he conseguido  otra vez, he bajado de 3:30.

Grito, síííí´, sííííí, y como no podía ser menos me echo a llorar de pura emoción.
Recojo la medalla y el avituallamiento, y voy al lugar donde había quedado con José Antonio y con Fon.

Sin palabras.
Merecida


Me doy cuenta de que apenas he grabado en la memoria mi entrada, ni esa recta final. Recuerdo lo que sentía, pero en la  memoria no me ha quedado la imagen. Tendré que volver otro año.

Feliz como una perdiz

lunes, 20 de noviembre de 2017

CRÓNICA DEL FIN DE SEMANA

Como no podía ser de otra manera, este fin de semana las nécoras del CARMA volvieron a salir a competir a los sitios más variados.

Comenzó el sábado por la tarde nuestro admirado compañero Caramés volviendo a dar muestras de su clase y consiguiendo una merecida segunda plaza en la carrera “Ao son do Masma” en Barreiros. Enhorabuena una vez más.
Caramés no sabe cómo bajarse del podium



La representación carmiense más numerosa fue en Ourense, y es que la San Martiño tiene algo especial y son muchos los corredores que la tienen ya marcada en rojo en sus calendarios.

En esta cuadragésimo primera edición de la pedestre popular de San Martiño (o sea, la 41) fueron 11 las nécoras que lucieron la negra  a orillas del Miño. Ferre (34:00), Fran Mallo (34:47), Gonzalo Brandón (35:50),  Anto (37:44), Rober (45:19), Montxo (46:23), Lamas (48:05), Xan (48:05), Alfonso (49:46), Fernando Míllara (49:47) y Óscar (53:12), dieron lo mejor de sí mismos en la ciudad de las Burgas.
Bruno iba  a correr también, pero parece ser que una lesión se lo ha impedido.

Algunas nécoras en Ourense


También hubo quien se desplazó hasta tierras portuguesas, como es el caso de Iván Martín, en el “Trail Amigos da Montanha”, en Barcelos, donde empleó 6:56:10 en acabar los 40 kms del recorrido. 
Muy bien, compañero.


Nuestros maratonianos de Valencia, después de vencer a Filípides una vez más

Otro desplazamiento algo más lejano fue el de nuestros compañeros José Antonio (3:06:47) y David (3:29:39) hasta el maratón de Valencia, donde disfrutaron de una jornada espectacular y donde ambos lucieron con orgullo y buen hacer los colores de nuestro club.









J.R. iba a correr el trail de Caaveiro, pero no pude hacerlo por culpa de un esguince. Cuídate, campeón.
El que sí corrió ese Trail fue Khene. A la hora de redactar esta noticia, sólo sabemos de él que acabó contento y que llegó a tiempo a clase de golf.
No sabemos qué tal lo hizo, pero se le ve feliz
Una gran noticia ha sido el regreso de Raúl, que después de un año infernal ha vuelto a entrenar sin molestias. ENHORABUENA

Y por supuesto, el que no compitió salió a entrenar

Jaime, Pancho, Miguel Angel y Marzoa en Castrelos


BRAVO A TODOS


Como anécdota, el chavalín éste del plumas amarillo, que no dejó escapar la oportunidad y se acercó a nuestros maratonianos para hacerse una foto con ellos.



martes, 14 de noviembre de 2017

Nueva nécora

Gonzalo Brandon ya luce "la negra".

Este domingo la estrenará en un gran marco: la San Martíño de Ourense.

Bienvenido a este gran Club, en el que esperamos te sientas como en casa, más que nada porque es tu casa



lunes, 13 de noviembre de 2017

Maratona do Porto 2017

Boas Nécoras!!

Despois de deixar pasar grandes eventos na miña humilde traxectoria deportiva de pouco máis de 4 anos coma corredor afeccionado (Maratón de Barcelona en marzo e o Trail da Ribeira Sacra en Outubro) animeime finalmente a elaborar unha crónica da que ía ser a miña sexta maratón de asfalto: a Maratona de Porto.

A verdade é que chegaba algo tocado (ainda o estou) dende que o 1 de Outubro corrín os moi exixentes 50k da Ribeira Sacra (9h. me levou..),  polo que ainda que os ritmos nas series e adestramentos de calidade previos a Porto foron ben as molestias na perna dereita facían que non estivese moi convencido de que fose a ir todo como desexaba..

Acompañado pola miña dona Sonia chegamos a Porto a iso das 17.00 hora local do Sábado 4 co obxetivo de recoller o dorsal e a bolsa do corredor na "Alfándega", onde coincidimos con Fran e Kandi que tamén correrían o Domingo.




Tiñamos reservada unha pensión en Matosinhos, e logo de pasear un pouco ceamos a base de Sushi nun local non moi lonxe; para mín perfecta proporción carbohidratos/proteína hehe, nótase que é a miña comida favorita :)

Antes de deitarme cumpro co rito maratoniano de preparar o "altar" coas cousas para o día D e inmortalizalo en foto.



Despois de durmir (razoablemente ben para ser a noite previa) almorzo a iso das 6.15 da mañá. Pan feito na casa con queixo de untar e fiambre de pavo e un plátano.

Quedamos as nécoras ás 8.30 na Praza da Anémona, lugar preto da saída non sin antes tomar un cafeíño de camiño.

Fai fresco, uns 9 graos pero soportable. Despois a temperatura en carreira será ideal, entre 13 e 15ºC, día perfecto para correr.

Coincidimos na carreira con Suso, Fran, Kandi, Pedrosa e F. Abreu (que sen nós sabelo ía correr a sua derradeira carreira coa camisola do Carma; Fer, xa sabes que pra mín sempre serás unha nécora ;) )


Despois don pequeno quecemento (xa camiñara dende a pensión uns 2 km´s) imos aos caixóns. Suso e eu decidimos correr xuntos dado que coincidíamos na intención de saír a 4:35/4.30. Saída que resultou a verdade moi ralentizada. Non collemos ritmo ata a km. 3 aproximadamente e iso penalizou o noso tempo final. No km. 5 aprox. pasamos novamente pola zona de Saída recibindo azos do público todos os corredores. Aínda estamos todos moi frescos, isto acaba de comezar..

Sobre o km. 7 aprox. temos xa á vista a lebre de 3:15 e decidimos manter a distancia ata o km. 15 correndo nese intre os dous a 4:30 e sentíndonos moi cómodos. Sobre o km 16/17 falamos entre os dous e decidimos sobrepasar a lebre dado que nos da a impresión de que corre un pouco a tiróns e o grupo vai demasiado xunto co risco de caer. Pasamos a ponte de Eiffel cun minuto aprox. sobre a lebre e dirixímonos cara a que será a zona máis complicada a priori: a ribeira do Douro no municipio de Vilanova de Gaia. Moitísmo chan empedrado que pasará factura.

Sobre o km 20 tomo un xel. Destacar que notamos bastante aire en contra na beira do río da parte de Porto. Facemos 1h36´ e pico na primeira media. De tódolos xeitos seguimos clavando os kms a 4:30 incluso algún a menos. Comezo a sentir unha bocha saindo na planta do pé esquerdo e coméntollo a Suso. A verdade é que agás iso teño moi boas sensacións e decido subir un pouco o ritmo a partir do km. 25. Paso a correr a ritmo de 4:25/4:20 e Suso descólgase un pouco.

 

Dicir que correr xuntos ata aquel intre foi fantástico, facendo laboura de equipo nos avitus e animándonos mutuamente. Tamén quería destacar que en case toda a primeira media maratón estivo o meu amigo e adestrador Diego Rojo seguíndome en bici aproveitando que pasaba a finde no Porto. A verdade é que tanto o apoio de Suso como de Diego así como os folgos dos demáis compañeiros de equipo nos cruces en carreira foron moi de agradecer.

Voltando cara beira de Porto depois de cruzar novamente a ponte son quen de manter un ritmo constante entre 4.15 e 4.25. Decido tomar o meu segundo xel no km. 35 aprox. Só tomei dous en toda a carreira e probei a tomalos paseniñamente xusto antes do avituallamento para chegar con eles no estómago e logo tomar a auga en lugar do que soía facer que era tomalo de golpe enteiro e logo baixalo coa auga. Funcionou (estratexia trailera hehe). Como curiosidade, en toda a carreira tomo eses dous xeles e suga en cada posto pero non isotónica.

Nese intre Diego atópame novamente (non lle deixaron seguirme en Gaia) e foi fundamental o seu apoio animando ata o final. A partir do km 36 muro e baixa o ritmo..4.30..4:35...4:40). Coméntolle a Diego polo km. 38 que estou baleiro de forzas...dóeme todo, a perna dereita especialmente..a bocha mellor non falemos..malditos adoquíns..). Non miro o relóxio, tento de estar concentrado en ter unha postura correcta para sobrevivir ata o 42. Entonces Diego dime que ando moi preto da miña MMP..De non sei onde saco forzas e comezo a mellorar ritmo..4:30..4:25..4:20..Levo case toda s segunda media adiantando xente e agora sobrepaso coma un tiro a algúns corredores que van medio mortos..Manteño o 4:20 ata que a 1/2 km. de Meta vexo que vai ser imposible facer marca e ergo o pé. Quero desfrutar dos derradeiros metros. Conseguín derrotar ao "monstro de dúas testas" que me marcara na Primavera: 50K do Ribeira Sacra e Maratón de Porto nun prazo entre as dúas de só 5 semanas. Entrei en meta superfeliz, case a maratón das que que teño feito onde máis.
 Tempo final 3h 11´42 seg., a pouco máis dun minuto da miña marca. Quedo o 325/4547 e o 71/906 na miña categoría (40-45 anos). Suso chega un par de minutos despois máis feliz se cabe porque fixo marca persoal. Grande Suso!! :D



Decátome rápido que o serán vai ser complicado..A idea era visitar Porto pero teño moitos problemas para camiñar. Tardamos uns 45´en acadar o hotel que está a menos de 2 km..Decidimos que descanse pola tarde non sin antes darme unha homenaxe na Central de Churrasco de Matosinhos :D



Despois dunas horiñas de descanso atópome un chisco mellor e decidimos dar un paseo nocturno preto da praia. A Anémona luce fantástica..semella que puxo as melloras galas para homenaxear aos Maratonian@s :)

Ao día seguinte antes de voltar a Compostela decidimos tomar algo na fermosa Vilanova de Cerveira e despois o xantar en Pontevedra (que non lle anda atrás en fermosura) e na que había poucos días estivéramos correndo polas súas rúas a media maratón.




En resumo, fantástica experiencia. Coincidir con compañeiros de equipo, co meu adestrador, coma sempre viaxar con Sonia que é o meu maior apoio.. 
ía
A Maratona de Porto diría que é unha carreira bastante dura. Das que teño feito cecais Nova Iorque máis dura..e non o teño claro: o empedrado, moitos xiros, aire en contra e certo desnivel para ser unha carreira de asfalto. Pero unha maratón ben bonita cun moi bó ambente. Haberá que repetir algunha vez..Déixovos un vídeo dese día. 

Saúde e kms Nécoras!!



4 carreras y varios pódiums



Este fin de semana al CARMA ha hecho presencia en cuatro carreras, siempre con el objetivo de pasarlo bien y hacerlo lo mejor que sabemos.

IV MILLA URBANA SOLIDARIA (PONTEVEDRA)


4 nécoras dieron lo mejor de sí mismos en esta prueba organizada por la “Asociación de nenos e nenas con diabete de Galicia”.

Miguel Marzoa subió a lo más alto del cajón, superando a todos sus rivales desde el primer metro.

Nuestro veterano Caramés también consiguió lograr un trofeo más para su vitrina, quedando tercero de su categoría.

Nuestra querida Patricia y nuestro no menos querido Ricardo (Cacho) hicieron también un gran papel.

CARRERA “ÉRGUETE E CORRE” (VIGO)

Parece ser que Marzoa no tenía suficiente con su victoria de ayer en Pontevedra, y quiso dejar clara su clase en Vigo, consiguiendo acabar la carrera en 5º lugar, 2º de su categoría.


CARREIRA DE SAN MARTIÑO (BUEU)


Otras 4 nécoras en esta clásica. Dos de ellos repetían participación este fin de semana después de correr ayer en Pontevedra, Cacho y Caramés, que para no variar consiguió quedar 2º de su categoría.

Le acompañó en el pódium Montxo, con un gran tercer puesto.


La cuarta nécora en Bueu fue nuestro gran Presidente, Pancho, que en una carrera de menos a más obtuvo un dignísimo cuarto puesto.


BEHOBIA/SAN SEBASTIÁN

Gran carrera de nuestros compañeros Roberto (Canido) con 1:29:40 y Óscar con 1:31:30. Esperamos que hayáis disfrutado de esa gran carrera.

ENHORABUENA, COMPAÑEROS

SEGUIMOS COMO SIEMPRE

SEGUIMOS CORRIENDO

SEGUIMOS DISFRUTANDO